Kathedralenbouwers

Herman Pleij beantwoordde tijdens een middeleeuwen evenement in het Muiderslot vragen van kinderen over de Middeleeuwen. Een van die vragen was hoe vaak ridders vroeger mochten douchen. Pleijs antwoord: "Nooit. Ze vonden in de middeleeuwen water een beetje verdacht. Ze dachten dat je er ziek van werd of dat de duivel via de gewassen huid naar binnen kon komen."

Nooit, dat klopt. Maar niet helemaal om de reden die Pleij geeft. Er waren gewoon geen douches in de Middeleeuwen, men ging in bad. Dat waren van die baden die je ook in Westerns ziet, waarin stoffige cowboys liggen te weken met een pistool bij de hand.
Hoewel de duivel inderdaad op de loer kon liggen, was de mening over baden in de Middeleeuwen niet uitsluitend negatief. Zo vermeldt het Tacuinum Sanitatis, een middeleeuws naslagwerk over gezondheidsaspecten van allerlei zaken, dat baden heilzaam voor iedereen zijn, en alleen schadelijk bij zware ziekten. (editie Arano, p.111)
Het was dan ook een goede gewoonte om een ridder bij aankomst in een kasteel niet alleen te ontvangen met een maaltijd, maar ook met een warm bad. Op de afbeelding hierboven, een plaatje uit een handschrift uit 1494 met het verhaal van Tristan en Isolde, zie je hoe de ridder wordt onthaald.
De duivel zag wel zijn kans waar, vooral in de vele badhuizen, met rijen tweepersoons kuipen waarin paren al badend konden genieten van een lekker hapje en wijn of bier. En met mooi weer kon er ook buiten gebaad worden. Ook hiervan zijn tal van illustraties.
Kortom: de middeleeuwse ridder was niet vies van een bad!