Jij had wel een drukke Italië-vakantie. Dat blijft voor mij het mooiste land - op velerlei gebied. Bij ons was het vooral natuur, in Zuid-Tirol, kilometers afstappen in de Alpen-almen. Daarna twee weken kleinkinderen met regelmatig een dagje aan zee, en tussendoor wat abdijenbezoek in Belgenland. Ook druk en vermoeiend, maar toch lettend op de energiebalans.
Dat is een echte Kathedralenvakantie! Andere vrienden ook een goede zomer gehad? Ik ben nog een beetje herstellende van de vakantie in Italië. Geweldige dingen gezien en gedaan, maar wellicht ook gewoon wat te ambitieus geweest. Qua werk had ik het snoeidruk tot de laatste dag voor vertrek en daarnaast is eind juni mijn galblaas verwijderd. Standaard-ingreep (vanwege klachten natuurlijk) maar dat heeft toch energie gekost. Ik heb dus een aandachtspunt voor de tweede helft van het jaar: iets beter doseren, zowel werk als privé. Maar Italie was verder top. We begonnen overigens met een tussenstop in het onvolprezen Neuburg a.d. Donau. Het bezit zo’n beetje het eerste renaissancekasteel ten noorden van de alpen en daarnaast is de binnenstad een parel vol barokke paleize en kerken. Het ligt te ver uit de routes en zal dus altijd een ‘geheimtip’ blijven. Heerlijk om daar na 17 jaar weer eens rond te lopen en het kasteel van binnen te zien. Overigens is sinds 2005 een barokke schilderijencollectie in het kasteel gevestigd, waaronder 2 werken van Rubens die ooit in de hofkerk hebben gehangen. De hertogen van Neuburg waren religieus was wispelturig en om hun hernieuwde trouw aan Rome te bekrachtigen, bestelden zij een lading werken bij de meester van de contrareformatie.
De volgende dag reden we naar Ferrara. Een geweldige stad, volop cultuur en palazzo’s, maar vooral ook een levendige stad. Daarmee vergeleken is het Vicenza van Palladio meer een openluchtmuseum. Overigens moet ik ooit opnieuw naar Ferrara. De grootste parel van de stad is het Palazzo Schifaiona...maar dat is sinds januari in restauratie vanwege de aardbeving van 2012. Daarover gesproken: ook in het Castello Estense tref je nog veel aardbevingsschade aan. Een week later las ik overigens dat de jonge reformator Calvijn nog in het kasteel heeft gelogeerd. Op uitnodiging van hertogin Renée, de Franse echtgenote van Ercole II. Zij had overduidelijke protestantse sympathiën en dat bracht haar in serieuze problemen, mede omdat haar man feitelijk vazal van de Paus was.
Na Ferrara reden we door de Po-vlakte in een uurtje naar ons volgende adresje in Midden-Italie. Dat gebied is vlak, maar eigenlijk niet saai. Heel veel tuinbouw, dijken en kanalen maken het toch best bijzonder. Zeker als je weet dat de Estes in de 14/15de eeuw de ontginning van dit gebied hebben gestimuleerd. Daarmee werd zowel hun grondgebied als hun schatkist flink gevuld. De wegen zijn kaarsrecht, maar maken ineens haakse bochten wanneer een sloot of kanaal in de weg licht. Onze agriturismo log in de buurt van Faenza: de keramiekstad. Het stadje heeft geen enkele grandeur. Alleen het centrale marktplein wordt omgeven door stijlvolle arkaden. Toen wij er waren was de weekmarkt bezig, maar ik kan me alleen de wapperende onderbroeken herinneren. Een erg gewone stad dus, maar... het keramiekmuseum is echt helemaal geweldig. Vanaf de middeleeuwen was Faenza één van de grote productiecentra in Italië, met zelfs afzet door heel Europa. Op het eind van onze vakantie kwamen we zelfs keramiek uit Faenza tegen in het Residenzmuseum in München. De term ‘Fayence’ is ook een verbastering van Faenza. Verder hadden we niet zoveel highlights, maar het art-deco kuuroord Castrocaro Terme is echt een parel. Het oorspronkelijke, naastgelegen Castrocaro zou een gezellig middeleeuws stadje moeten zijn, maar bleek letterlijk uitgestorven. Ik liep er wel in de voetsporen van Macchiavelli, die er ooit op diplomatieke missie was. Hij onderhandelde met de gravin van Forli over de samenwerking in de oorlogen die Italie teisterden begin 16de eeuw. Deze gravin, Caterina Sforza, was een pittige dame en hoofdpersoon in het boek ‘Tigress of Forli’ (vette aanrader), dat ik natuurlijk las aan het zwembad. Vlakbij lag ook het vestingstadje Terra de Sole. Aangelegd door Cosimo de Medici om de noordgrens van zijn verse groothertogdom Toscane te beschermen.
Na deze relatief rustige week trokken we weer naar het noorden, met eerst een (zater)dagje Verona. Daarmee omzeilden we de files en hadden we een geweldig cultureel/shopping dagje. Verona wordt overlopen door mensen op slippers die bivakkeren aan het Gardameer, maar bezit geweldige kerken en palazzo’s en daarnaast het stoere Castelvecchio waar ooit de Della Scala’s resideerden. Daar zag ik eindelijk het stoere ruiterstandbeeld van de meest illustere telg uit dit geslacht: Cangrande, de 'grote hond'. Zijn sardonische lachje zegt iets over zijn doortastende, opportunistische reputatie. Later zwaaide Venetië de scepter in Verona en dat zie je terug in bouwstijl en de onvermijdelijke leeuwen.
Toen de files oplosten, sjeezden we door naar ons adresje in Süd Tirol, net buiten Kastelruth. De frisse berglucht en prettige temperaturen waren een spreekwoordelijke verademing. We maakten mooie wandelingen met schitterende uitzichten over de Dolomieten en bezochten Bozen/Bolzano. Daar zag ik eindelijk de muurschilderingen in Burg Runkelstein. Dat was echt geweldig. Dit kasteel is weliswaar in privébezit en wordt druk bezocht, maar toch is het geen kermis en heb je echt een authentieke middeleeuwse belevenis. De rest van Bolzano kende ik al, maar het is nooit vervelend een gotische kerk of kloostergang in te lopen. De wachtrijen voor Ötzi waren te lang, maar hem had ik 8 jaar geleden al ontmoet.
Na een sportieve week trokken we langzaam naar huis, maar wel met een geweldig slotakkoord in München. De meiden konden er naar hartenlust shoppen en ik bezocht op maandag 9 kerken…want de musea waren dicht. Het is natuurlijk allemaal barok wat de klok slaat, maar toch mooi. Op dinsdag bezochten we het immense grote Residenzmuseum en daarna trok ik nog door naar het Bayerisches Nationalmuseum vanwege hun grote middeleeuwse collectie. Ook indrukwekkend: de kleding die is teruggevonden in de grafkelder van de Beierse Paltsgraven in Lauingen. Deze kleding en sierraden dateren uit begin 16de eeuw en zijn bijzonder goed geconserveerd. Aandoenlijk waren de kleren van een 3-jarig jongetje wat blijkbaar niet ouder is geworden. Overigens heel stemmig gepresenteerd. Als uitswinger ging ik nog even naar de Villa Stuck, het jugendstil stadspaleis van societyschilder Franz von Stuck. Ik viel met de neus in de boter want er was een tentoonstelling over de beroemde Weense vormgever Koloman Moser. En ja…na zo’n dag verdien je natuurlijk een halve liter Weizen. We omzeilden de extreem toeristische terrassen en vonden een leuk, hip café aan de rand van de Altstad. De laatste dag stond letterlijk in het teken van reizen want we waren bijna 11 uur bezig om vanuit München weer in Zutphen te komen. We konden er wel om lachen en deden een Baustelle-bingo: over hoeveel km komt de volgende Baustelle. Ik kijk terug op een mooie vakantie, maar heb ook een beetje de grenzen van mijn energie bereikt. Zo leren we elke keer weer bij ;-)
Onze trip zit er op. We hebben vanuit Soissons een aantal hoogtepunten kunnen doen. Voor de bouwer gaat het dan om::
- de kathedraal van Soissons met aan de buitenzijde de elegante steunberen, uitvinding van de bouwheren van Soissons en aan de binnenzijde het zuidtransept over 4 verdiepingen, het mooie voorbeeld van het perfecte evenwicht in de Franse bouwkunst.
- de Notre Dame van Reims,
- de Basilique de Saint- Quentin, die - uitzonderlijk voor Noord-Frankrijk- is uitgevoerd met 2 transepten en een heel bijzonder Labyrint met daarin de verzekering dat de weg van gebed naar de hemel 260 meter bedraagt.
Het was een genot in die stilte rond te kuieren,
Groet,
