Kathedralenbouwers

Ik heb even weinig inhoudelijks te melden. Kreeg vandaag terugkoppeling over de Hildegard-recensie. Op basis van mijn beoordeling hebben 21 bibliotheken het boek aangeschaft. In dezelfde periode schreef ik een recensie over een vikingboek dat door 47 biebs werd gekocht.

Thera Coppens is precies zo'n 'herverteller' als Van Loo, zonder dat er nieuwe inzichten aan worden toegevoegd. Ook ik heb overigens pas de laatste jaren door dat die kroniekschrijvers van vroeger een bepaalde bedoeling hadden met de optekening van oorlog, moord en gekonkel en dat we meestal de verhalen van de winnaars lezen.

Krijg best heimwee naar een papieren krant op de mat. Trouw is echt wel goede krant trouw-ens.

Ben al jaren, sinds onze dochter daar haar journalisten-stage liep, abonnee van Trouw. De zaterdagbijlageis zo'n beetje

mijn blik op de buitenwereld. Maar Trouw heeft ook dagelijks een bijlage, die De Verdieping heet. In die Verdieping worden

allerlei onderwerpen aangekaart, maar ook wekelijks (op verschillende vaste dagen) recensies van Muziek en andere uitvoeringen,

Boeken over filosofie, religie, nieuw uitgebracht films en dergelijke.

De recensies van die boeken volgen een vast stramien, waaronder: REDEN waarom het boek Niet gelezen zou moeten worden en REDEN

waarom je het boek juist WEL zou moeten lezen. Deze vorm van recenseren bekoort ook mij niet. De recensie is voor mij niet meer dan een extra attentie voor het feit dat het boek is verschenen. Ik heb me aan de hand van dat stramien nooit gemotiveerd gevoeld het boek aan te schaffen, Noch om het toch NIET aan te schaffen. 

Herkenbaar en nog mild. Als ik voor een krant zou schrijven, was mijn recensie wel wat kritischer geworden.

hahaha, wat een scherpe analyse. Ik moet in 1100 wat neutraler blijven, maar met name dat hoofdstuk van die "huisarts" vind ik van een extreem toverkol-gehalte. De hoofdstukken over de visioenen zijn vervelend abstract, waarbij ik me bedenk: de visioenen van Hildegard werden in haar tijd begrepen als uitleg van bestaande bijbelse teksten. Waarom maken hedendaagse theologen er dan zo'n abstracte brei van? Waarbij ook regelmatig persoonlijke gevoelens en waarnemingen komen opborrelen. Dit boek levert mij dus, zoals vaker bij mystiek, een hoog jeukgehalte op. Waarom kan het werk van Hildegard niet 'objectief' worden geduid, vraag ik me dan af?

In mijn recensie houd ik het compact:

Hildegard van Bingen is een van de meest boeiende middeleeuwse persoonlijkheden. Zij oefende een enorme invloed uit op haar eigen periode en is sindsdien altijd een christelijke icoon gebleven. Hildegarde stamde van lagere, maar welvarende adel en ervaarde als in haar vroege jeugd, zelfs als foetus, religieuze visioenen. Zij trad toe tot een Rijnlands klooster en werd uiteindelijk abdis van haar eigen convent in Bingen. Zij dicteerde haar visioenen aan haar trouwe kloosterlingen die vanuit het scriptorium zorgden voor de verspreiding van deze geschriften. Diverse boeken zijn bewaard gebleven en ook haar uitgebreide correspondentie met kloosters, bisschoppen en de paus. Hildegard was een soort mediapersoonlijkheid en streed voor een zuivering van de kerk, beheerst door corruptie en zedeloosheid. Dit boek beschrijft diverse aspecten van haar visioenen, muziekstukken en medische handleidingen, waaronder ook de miniaturen in deze handschriften. Interessant, maar ook enigszins abstract boek door de onvermijdelijk theologische inslag. Met illustraties, noten en literatuuroverzicht.