755 keer bekeken

Boek "Op weg naar de hemel"

  • zondag 02 mei 2021 @ 17:49
    #8
    reactie op (#7) bernard-de-clairvaux

    Het laatste hoofdstuk in het boek gaat over het laatste oordeel, met een lang citaat uit de Lekenspiegel van Jan van Boendale. In de analyse van deze tekst schrijft Ludo Jongen het volgende n.a.v. de visioenen van de heilige Malachius:

    Indien de lijst authentiek is, zou de huidige paus Franciscus de laatste opvolger van Petrus zijn. Op grond van Malachius' voorspellingen zou de eindtijd tegen 2030 kunnen worden verwacht. De coroncrisis wijst dan als straf van God vooruit naar de Jongste Dag.

    Het had wel wat handiger geformuleerd kunnen worden, maar het woord 'zou' wordt 2 maal gebruikt en ook het woord 'kunnen' beschrijft dus een mogelijkheid. Ik heb geen enkele aanleiding om te denken dat de schrijver hier een wappie-achtige mening aan ons opdringt. Puur vanuit het middeleeuws christelijk gedachtengoed kún je corona beschouwen als een mogelijke aankondiging van een mogelijke eindtijd. Maar dat is dus gewoon niet zo.

    De recensent van Historiek.net is hier zelf een beetje uit de bocht gevlogen naar mijn mening.

    Veelzeggend is overigens het dankwoord aan het eind van het boek. De hittegolf van juli/augustus tastte de creaviteit van de schrijver wat aan. Misschien verklaart dat waarom de formulering een beetje onhandig is uitgepakt. Wel eerlijk van hem om dat zo neer te schrijven

  • zondag 02 mei 2021 @ 14:26
    #7
    reactie op (#6) penrose

    Dag allen, ik ga die 'corona-quote' even checken en kom erop terug.

    Die 33 jaar van Christus was in de middeleeuwen een gangbare maatstaf. Na het laaste oordeel zouden alle goede mensen naar de hemel gaan en voortleven op de ideale leeftijd van 33 jaar. Dat is nergens in de bijbel te vinden, maar is wel in het informele kerkelijk gedachtengoed terecht gekomen.

  • zaterdag 01 mei 2021 @ 08:57
    #6
    reactie op (#4) Calamandja

    Ben het absoluut niet eens met wat je schrijft:

    1. Er is geen sprake van een "misser": Jongen geeft enkel een mogelijkheid.

    2. Van Boendaele schreef wat hij schreef, als je dat onheilspellend of fantasie, is dat voor jouw rekening.

    3. De "niet eerder genoemde" Ier is wel degelijk bekend: het gaat over Malachias (1094 - 1148), die inderdaad over een lijst van pausen beschikte en deze overhandigde aan Bernardus.

    4. ALS je deze lijst ernstig neemt, KAN 2030 het einde van de wereld zijn.  Dat is géén mening van Ludo Jongen!

    5. In dat geval ZOU je de coronacrisis als een soort teken kunnen beschouwen.  Ook dat is géén mening, maar een mogelijkheid ALS je ervan uitgaat dat Malachias gelijk had!

    Er valt Ludo Jongen dus niets te verwijten!!!

  • vrijdag 30 april 2021 @ 20:12
    #5
    reactie op (#4) Calamandja

    Nu begrijp ik dat Penrose dit boek leerrijk vindt. Hij had deze wetenschap ook wel met ons mogen delen. Ik ben ook graag voorbereid op de dingen die komen gaan.

    onderschrift.jpg

  • vrijdag 30 april 2021 @ 17:06
    #4
    reactie op (#1) bernard-de-clairvaux

    Ik las vandaag de recensie op Historiek.net over dit boek. Zeer lovend, maar toch trok ik grote ogen voor de eigenaardige misser op het einde van het boek waarbij zonder blikken of blozen de coronacrisis als straf van God wordt bestempeld. 

    Lees even mee:

    Laatste paus?

    Een derde voorbeeld betreft het laatste oordeel, we zitten dan bij verhaal 33. Dat getal stond overigens ook voor de ideale leeftijd, de leeftijd waarop Jezus stierf en waarop mensen op de jongste dag uit de dood zouden verrijzen. Terug naar dat oordeel: Bijbelboek Openbaringen profeteerde dat de aarde eerst verloren zou gaan, dat de duivel dan zou worden verslagen en dat Christus als rechter over alle mensen zou oordelen. Jongen citeert daarvoor uitvoerig uit het onheilspellende werk van Jan van Boendale:

    ‘Vijftien tekenen zullen de dag des oordeels aankondigen, …. Op de eerste dag zal de zee zich wel zes meter boven bergen en dalen verheffen en stilstaan als een muur. … op de vierde dag zullen bomen en struiken bloedrode druppels uitzweten … op de negende dag zal de aarde helemaal plat worden … op de elfde dag zullen de lichamen van de doden verrijzen (…)”

    Het is of je Bob Dylan hoort zingen ‘A hard rain’s gonna fall’.

    Hoe moeten we dit interpreteren? Vreemd genoeg trekt de Leidse mediëvist hier onverwachts een nog niet eerde genoemde twaalfde-eeuwse Ierse boeteprediker uit een laatje. Diens visioenen zouden tot in de zestiende eeuw door het Vaticaan geheim gehouden zijn. De Ierse voorspelling hield in, nog steeds aldus Jongen, dat de huidige paus, dus paus Franciscus, wel eens de laatste zou kunnen zijn en dat de eindtijd tegen 2030 zou kunnen worden verwacht.

    ‘De coronacrisis wijst dan als een straf van God vooruit naar de Jongste Dag’ (236)

    …schrijft Jongen zonder blikken of blozen. Ineens belandt de lezer van de geschiedkunde in de eschatologie of zelfs in de suggestie van een Berninimysterie a la Dan Brown.

     

    We hebben het hier al gehad over wat een natuurdokter schreef in het boek over Hildegard van Bingen van Wilbrink en nu krijgen we dat? Ik bedoel maar, wat scheelt er toch met sommige wetenschappers? Nu, ik had al geen goed oog in die Jongen, dat wordt er niet beter op. Het feit van die 33 hoofdstukken alleen al, zich baserend op een bepaalde leeftijd van Jezus bij zijn dood, hoewel daarover ook nog geen wetenschappelijk uitsluitsel is, deed mij al de wenkbrouwen fronsen.

    Gewijzigd op 2021-04-30 17:07:59
  • zaterdag 27 maart 2021 @ 17:22
    #3
    reactie op (#2) Calamandja

    Dit is zowat het beste boek dat ik de laatste 10 jaar gelezen heb!

    Interessant èn leerrijk.

    Inderdaad een aanrader.

  • vrijdag 26 maart 2021 @ 11:02
    #2
    reactie op (#1) bernard-de-clairvaux

    Ik had inderdaad een videootje geplaatst over het boek, ontdekt via de rubriek nieuwe geschiedenisboeken van historiek.net. Ik had wat twijfels bij de auteur, die mij op eerste zicht onbekend was. Na wat opzoeking ontdekte dat hij  artikels had gepubliceerd in het middeleeuwen-tijdschrift Madoc, en ontdekte ik een recensie op onze club van zijn vorige boek "Wulpse wijven, geile gasten". Uw recensie klinkt wel positief, dus kunnen we ons wenslijstje aanvullen. We mogen niet klagen de laatste tijd, er zijn toch de laatste maanden weer wat interessante boeken verschenen over aspecten uit de middeleeuwse periode.
     

    Er is nog een boek op komst waar ik nieuwsgierig naar uitkijk omdat ik de auteur heb leren kennen tijdens een cursus, namelijk over Clovis, maar deze keer niet geschreven door een mediëvist, maar door een oudheidkundige, namelijk Jeroen Wijnendaele. Publicatie is echter pas voorzien tegen 31/12/2021.

    Gewijzigd op 2021-03-26 11:03:07
  • donderdag 25 maart 2021 @ 11:19
    #1

    Leuk dat onze chef net dat filmpje heeft geplaatst over het boek 'Op weg naar de Hemel'. Ik ontving deze week een recensie-exemplaar en schreef er dit over:

    De middeleeuwse mens zag de wereldgeschiedenis en zijn eigen leven als een lineaire route naar het laatste oordeel en hopelijk de hemel. Dit religieuze denken was tot in de haarvaten te herkennen in het dagelijks leven, de vormgeving van de samenleving en in kunst en cultuur. Dit boek biedt inzicht in dit religieuze wereldbeeld aan de hand van 33 hertaalde fragmenten uit middeleeuwse kronieken, religieuze teksten en hoofse literatuur. Samen illustreren zij de creatieve, soms bizarre, manier waarop lezers en toehoorders de juiste weg naar de hemel werd gewezen. De route die wordt gevolgd leidt van het scheppingsverhaal, via het leven van Christus naar het laatste oordeel, met inspirerende zijpaden naar middeleeuwse encyclopedieën, ridderverhalen en heiligenlevens. Zo werden uit het gedrag van dieren en het leven van de beruchte veldheer Alexander de Grote onverwachte stichtelijke lessen getrokken. Elk fragment is voorzien van inhoudelijke uitleg en een toepasselijke middeleeuwse miniatuur. Prettig leesbaar en fraai uitgegeven boek, met illustraties in kleur en literatuuropgave.

    Samengevat: zeker de moeite waard!