Kathedralenbouwers

Altaarfrontaal met Maria met kind en taferelen uit het leven van de heilige Margaretha (+ ca. 305) uit het laatste kwart van de twaalfde eeuw. Dit altaarfrontaal is ruim acht eeuwen oud en afkomstig uit een nonnenklooster gewijd aan de heilige Margaretha. Centraal afgebeeld is Maria als Zetel der Wijsheid. Deze van oorsprong Byzantijnse weergave van Maria met kind werd vanaf de elfde eeuw ook populair in West-Europa. Het Christuskind - de Wijsheid - zit op de schoot van zijn moeder, die daarmee tot een zetel wordt. Maria en kind zijn omgeven door een mandorla, een amandelvormig aureool, vastgehouden door vier eneglen. Dit is ene gangbaar motief in de twaalfde en dertiende eeuw, ook in andere kunstvormen. De vier taferelen uit het levensverhaal van de heilige Margaretha beelden het volgende uit: 1/ links-boven = Een hoge functionaris in het Romeinse Rijk wordt verliefd op de mooie christelijke herderin Margaretha, 2/ links-onder = Omdat Margaretha weigert in te gaan op zijn avances wordt ze gearresteerd en gemarteld met ijzeren kammen en brandende fakkels. Met opgeheven handen kijkt de naakte heilige op naar Maria en kind. 3/ rechts-boven = Margaretha wordt in een kerker gesmeten, waar ze op wonderbaarlijke wijze geneest van haar wonden. Daar bezoekt de duivel haar in de gedaante van een draak. Steeds als de draak haar verslindt, weet Margaretha uit het monster te kruipen. 4/ rechts-onder = Margaretha wordt weer gemarteld en vervolgens onthoofd. Ondertussen bevrijdt de Heilige Geest in de vorm van een duif haar ziel (bron: tentoonstellingsgids North and South)