Kathedralenbouwers

De Magna Carta (ook wel Magna Charta, Latijn voor grote oorkonde) is de naam van het handvest over vrijheden en rechtspraak dat de Engelse koning Jan zonder Land op 15 juni 1215 ondertekende. Dit werd door de Engelse leenmannen afgedwongen omdat zij vonden dat de koning zijn macht misbruikte. De UNESCO heeft de Magna Carta opgenomen op de Werelderfgoedlijst voor documenten omdat het een mijlpaal is van vrijheid en democratie met een wereldwijde invloed. De Magna Carta is een uniek document omdat voor het eerst gedetailleerd is vastgelegd op welke wijze de absolute macht van de koning beperkt wordt bij belastingheffing, feodale rechten en rechtspraak. Ook wordt het gewoonterecht in ere hersteld om koninklijke willekeur tegen te gaan. Regelmatig wordt dan ook gesteld dat het document de hoeksteen is van Engelse vrijheid, recht en democratie. De Magna Carta is een van de beroemdste documenten uit de Engelse geschiedenis. Het grootste gedeelte van de Magna Carta was praktisch woord voor woord overgenomen uit The Charter of Liberties van koning Hendrik I dat de Engelse adel burgerlijke vrijheden verleende. Van de oorspronkelijke versie uit 1215 zijn vier exemplaren bewaard gebleven.