Kathedralenbouwers

Geplaatst op maandag 27 december 2004 @ 20:04 , 2107 keer bekeken

Zomaar 2 portretten uit de vroege Renaissance van de Florentijse school, toevallig tegengekomen op internet.

En hoe zien we dat dit portretten zijn van de vroege Renaissance (of de late Middeleeuwen) ?

Tijdens de Late Middeleeuwen waren portretten van - meestal rijke - donors of opdrachtgevers waren meestal opgenomen tussen andere personnages van een religieus schilderij. Het portret van de donor was onderdeel van een geheel en stond niet op zichzelf. Vanaf het begin van de vijftiende eeuw komt er verandering en komen er opdrachten voor portretten.

De eerste portretten waren zeer eenvoduig: zicht van een profiel. Zij waren waarschijnlijk beïnvloed van de portretbustes of profielen op oude muntstukken of penningen die verzameld werden door Renaissance humanisten. Het portret voor het individu is een start naar de Renaissance: het individu komt in het middelpunt te staan.

Dit portretje hierboven van een zekere Matteo Olivieri is afkomstig van de Florentijnse school (anonieme schilder) dateert van 1440-50 en is dus ééntje van de eerste van de Renaissance. Onderaan staat zijn naam duidelijk vermeld. Het was oorspronkelijk deel van een tweeluik, samen met dit van zijn zoon Michele, die waarschijnlijk voor beide werken de opdracht gaf. Hoewel dit portret na zijn dood is geschilderd (Matteo schreef een testament in 1365) toont het portret een jonge man die op het moment dat het schilderij werd gemaakt zelf ongeveer 65 jaar oud was. De meeste portretten werden immers besteld na een sterfgeval door de familie die een herinnering aan de overledene wenstte toen hij in de bloei van zijn leven was.

De meeste portretten werden immers besteld na een sterfgeval door de familie die een herinnering aan de overledene wenstte toen hij in de bloei van zijn leven was.

Een portret is zoals vriendschap, het maakt een afwezige aanwezig en een dode levend...